Maart 2018: We zijn onderweg, onderweg naar Galilea. Na twee dagen in Jeruzalem te zijn geweest, vervolgen we onze reis naar het meer van Tiberias. We zullen daar een stukje van de Jezus Trail gaan lopen. Het is lekker koel in de bus, terwijl het buiten echt heet is. De bus is een moment van rust. De afgelopen dagen flitsen door mijn hoofd. De woestijn route, waar we ons een beetje het nomadenvolk “Israel” waanden. De Massada en het schrijnende verhaal van de dood van vele Joodse Zeloten.
Het prachtige landschap van groene weiden, bloemen trekt zich aan mij voorbij. Opeens staat de bus stil. Mijn gedachten en lome toestand worden verstoord; er stapt een militair de bus in stapt in… een jongen… hoe oud zou hij zijn? 17? Omhult met zwaargeschut komt hij de bus inspecteren. De Gaza-strook.. we zijn beland in het tumult. Dit stukje wereld is al jaren, al eeuwen een hotspot van conflicten. Een slepend conflict tussen Israel en de Palestijnen. Volkeren die elkaar het licht in de ogen niet gunnen.
Het is stil in de bus. Wij Nederlanders horen om ons heen genoeg over terreur, maar de meesten van ons zijn er nog niet echt mee in aanraking gekomen. De stilte in de bus…. staat symbool voor de stilte die menigeen voelt. We weten het fijne er niet van. We kunnen het niet doorgronden.. Het eeuwig durende conflict tussen Palestina en Israel.
En daar waar we een prachtige reis maakten door dit meest bijzondere stukje aarde, staat de rust en de vrede van de natuur in schril contrast met de werkelijkheid. Dat was toen in 2018 en dat is nu in 2021.
Het vuur laait op
Ik weet er het fijne niet van, en vind het ook moeilijk om een oordeel te geven over dit conflict. Dat is ook niet aan mij of aan ons. Hoe kunnen wij begrijpen wat al eeuwen een strijd is.
Op Nu.nl staat een uitleg, maar dit is slechts een historische en politieke versie. Als Christen weet ik; de oorsprong van dit conflict ligt in de bijbel.
Israel – hotspot van de wereld
Israel – volk en land de hotspot van de wereld. Al in het oude testament van de bijbel is het Volk Israel het middelpunt van onrust, geweld, gevechten. En eerlijk is eerlijk… Vanuit een mandaat uit hun bijbel- de Torah claimt de Jood dat zij de rechtmatige eigenaar zijn van het grondgebied. Vanuit aards perpectief is het uiterst discutabel en kunnen de acties van de Israëlieten als -landje-pik te boek komen staan. Eeuw in eeuw uit weet dit bijzondere volk zich staande te houden.
Wat ik zo bijzonder vind; of het nu gaat om het landgebied in oost Azie, de Westelijke Jordaanoever, Jeruzalem, het gebied dat vanuit de bijbel het “beloofde land land” wordt genoemd of het nu gaat over de Joden zelf, de mensen die al eeuwen als pelgrims over de wereld verspreidt zijn, zoekend naar hun land. Dit volk en het land is altijd mikpunt geweest van geweld, haat of spot.
Of het nu in de tijd van Mozes is, waar het volk als slaaf moet werken, en teug keert naar hun land.
Of het nu in het Babylonische rijk is waar door tussen komst van God, via Koningin Esther het volk niet uitgeroeid wordt. Of het nu de verdrukking van de Romeinen is aan het begin van de eeuwtelling;
Het verhaal van de Massada. Of de Jodenhaat in de afgelopen eeuw, met als grote diepte punt “De holocaust”. Altijd is dit volk of dit landgebied een hotspot in de wereldgeschiedenis. Een bron van discussie, oorlog, geweld. Dat was in het verleden – dat is nu en dat zal in de toekomst zijn.
Alleen maar verliezers
De strijd die recent woedt in de Gazastrook is weer zo’n dieptepunt. En ik wil me buiten het politieke wespennest houden van wie gelijk heeft en waarom. Feit is dat de gebrokenheid van deze wereld ook weer zichtbaar wordt in prachtige stukje wereld, slecht 3000 km bij ons vandaan.
Het is toch dieptriest wanneer er over hen weer raketten geschoten worden en vele burgers de dood vinden of hun huis kwijt zijn. Het is toch diep triest dat het een oog-om-oog, tand-om-tand strijd is geworden.
Dit prachtige land; juweel van Gods schepping. Het land vloeiend van melk en honing is de hotspot van luchtalarm, bommen en rook geworden. En als het rookgordijn optrekt… zijn er alleen maar verliezers.
Jezus weende
Hoe moeten we ons als christenen verhouden in deze crisis? In het nieuws staat dat de opgroeiende jeugd in Nederland steeds minder met de Holocaust heeft- het is geschiedenis die al weer een poos geleden is. Ik las dat de Pro-Palestijnse beweging groeit, ook in Nederland.
Hoe moet ik me als Christen verhouden in deze crisis? Welke mening kan en mag ik hebben? Ik kan slechts verdriet voelen voor het Volk van God – wat jaar in jaar uit aan het zoeken is… naar bevestiging van bestaan? Ten diepste denk ik dat het volk van Israel aan het zoeken is naar de Messias, Naar de Weg, De Waarheid en het leven.
Een voortdurend zoeken van een volk, verspreidt over de aarde, zoekt naar de zin van haar bestaan. Het Lukas evangelie vertelt over de intocht van Jezus op een ezel. Hoe Jezus als een Koning ontvangen wordt op weg naar Jeruzalem.Bij het aanzicht van de stad Jeruzalem begon Jezus te huilen.
Jeruzalem! Kon juist u vandaag maar inzien wat er nodig is voor vrede, maar u ziet het niet.
Jezus (Lukas 19)
Jezus kwam niet op een paard om te strijden. Jezus kwam op een ezel om vrede te brengen. De ezel… teken van vrede. En Hij huilde en bad het volk toe dat er inzicht komt in wat werkelijk nodig is voor vrede. Wetend dat ze het niet zien wat echt nodig is.
Van Crisis naar Christus
Wat is echt nodig om de crisis op dit grondgebied op te lossen. Geen dood maar leven? Om van vijanden – vrienden te worden. Om in vrede te leven?
Het antwoord is even simpel als moeilijk. Van Crisis naar Christus. Jezus als hotspot van het hart.
2018. We lopen met een groep door de straten van Jeruzalem. Kleine steegjes, maar gekgenoeg… allerlei culturen samen leven, wonen, werken. Kennelijk kan het toch. Overal waar we lopen worden we aangesproken, bijna naar binnengetrokken…. of het nu is om de “werkelijke plaats” van het vermeende altaar van Izak en Abraham te zien, of de kerk, waar het graf van Jezus zich begeeft. Of de vermeende graftuin. Overal zijn Joden en Palestijnen die de plaats claimen, van een bekend bijbelverhaal.
De inwoners van Jeruzalem claimen de bijbelse locaties. Een blik op Golgotha vervuld mij met verwondering. Historische locaties, maar de belangrijkste plaats is -De vermeende plaats waar Jezus gekruisigd is, heeft plaats gemaakt voor een modern busstation. Er klinken geluiden van een Islamistische gebedsleider door grote microfoons.
Het is zo duidelijk, dit land deze mensen: Israelliet of Palestijn claimen allen het land- de locaties, de grond waarop Jezus liep. Maar zijn kruisdood heeft geen enkele waarde.
Jezus de hotspot van het hart
Jezus wil niet dat het land geclaimd wordt, maar het hart. Jezus wil niet de strijd om de hotspot van het grondgebied. Maar de strijd… om de hotspot van het hart.
Wanneer de mens, Jezus leert kennen. Niet een strijder te paard, maar als de Messias op een ezel – de weg naar het hart van de mensen zoekt, en de waarheid daar in wil leggen. En de waarheid … zo simpel.. is dat Jezus is gekomen in eenvoud, gestorven op Golgotha en is opgestaan! Juist om de gebrokenheid het kwaad van de wereld, van de mens op te lossen.
Hoe komt er vrede? Door Jezus te erkennen als de Messias die de strijd gestreden heeft. Van Crisis naar Christus. Jezus als hotspot van het hart.
Van Crisis naar Christus. Jezus de hotspot van het hart.
Anoniem
Wat kan ik doen?
Als ik de nieuwsberichten zie en en lees, van raketaanvallen van Hamas naar Israel, over en weer. Van flatgebouwen die in elkaarzakken, van gezinnen die geen huis meer hebben… van vele burger doden.
Ik kan het geweld niet goedkeuren. Ja- wordt er gezegd. Israel verdidigt zich. De wereld leiders vanuit de VN buigen zich over dit dilema. “Oog om oog, tand om tand”. Met deze oorlog wordt de wereld weer in zijn hart geraakt.
Verdriet is wat ik voel. Het mooie land vloeiende van melk en honing is een strijdtoneel van bommen, rook en doden.
Toen de stad Jeruzalem, blinkend in de zon voor het oog van Jezus herrees… moest hij huilen. Wij mogen huilen, verdriet hebben, tranen plengen. Onze tranen mogen een gebed zijn een gebed zoals in Psalm 122 zo indringend uitgesproken wordt: Bidt met een Algemene Stem om Vrede voor Jeruzalem. Het gaat hun wel die u beminnen.
Bidt, met een algemene stem, Om vrede voor Jeruzalem. Het ga hun wèl, die u beminnen
Psalm 122
Van Crisis naar Christus. Dan zal er voorspoed komen.
Het lijkt een aardse strijd, een strijd om grondgebied. Horizontaal: de een tegen de ander. Het is een verticale strijd. Tussen hemel en aarde. En wanneer de handen opgeheven worden naar boven; zal de hulp komen.
Dit prachtige lied- gebaseerd op psalm 121-is mijn gebed voor Israel en Palestina!