Een nieuw seizoen is een mooi moment van evalueren. Iets wat ik overigens met enige regelmaat. Zowel binnen de context van mijn werk als binnen de context van mijn persoonlijk leven is het goed om zo nu en dan even vanaf een afstandje te kijken; hoe dingen gaan, en wat je er van vindt. Een moment van eerlijke reflectie. In de spiegel kijken.
“En wees niet te streng voor jezelf. Kijk met een glimlach”
Claudi
Samen evalueren
Meestal kijken Martijn en ik in vakantieperiodes terug. Hoe ging het in het gezin. Waar liepen we tegen aan, wat kan anders en beter. Dit gaat onherroepelijk gepaard met een paar goede voornemens. En onze kinderen lachen mij al uit… want meestal kom ik dan aanzetten met “positief belonen”-lijstjes. Dit zetten we in als middel, om te stimuleren dat de kinderen ook een bijdrage leveren aan het huishouden. Ha.. ha.. vroeger waren ze alle 4 enthousiast en noteerden ze ijverig hun positieve bijdrage aan het huishouden in de hoop een sticker te ontvangen. Inmiddels is alleen Fleur hier actief met het noteren. Het lijstje is natuurlijk een middel. We merken zeker dat wanneer we in het gezin ook gewoon het gesprek aan gaan over samenwerken en een team zijn, er dan inderdaad ook bewustwording is. En dan ben ik ook echt trots op de jongens en hun bijdrage aan het geheel.
Martijn en ik zijn gewend om het huishouden samen te bestieren. Dat moet ook wel want we hebben allebei best een job die veel aandacht en verantwoordelijkheid vraagt.
We zijn echt dankbaar met een topteam van hulptroepen. Zij maken het mogelijk dat wij onze banen kunnen uitoefenen en daarnaast quality time met ons gezin kunnen hebben, en energie voor onze hobby’s.
Rolverdeling in context van opvoeding
Natuurlijk zijn er altijd zaken die je zelf moet doen. En we hebben allebei zo onze rol. Martijn mag graag koken en boodschappen doen. Mijn bijdrage zit ‘em meer in het regelen voor de scholen, tandarts, financien e.d. Uiteindelijk moet je het samen eens zijn over de rolverdeling. En in elk gezin ligt het anders. Een en ander is ook sterk afhankelijk van hoe je het gewend bent en wat voor beelden je hebt bij je eigen opvoeding destijds toen je nog kind was.
Bij Martijn thuis waren zowel vader als moeder actief in het bedrijf, waardoor Martijn al op jonge leeftijd geleerd heeft zijn bijdrage te leveren aan de huiselijke “plichten” binnen het gezin. Martijn kijkt daar goed op terug. Op jonge leeftijd werkte hij ook mee in de winkel, daarnaast wist hij ook zijn rol thuis te vervullen. Het maakte hem al vroeg zelfstandig.
Ikzelf ben met een meer traditioneel beeld van rolverderling opgegroeid. Mijn vader was heel actief met werk en kerk. Mijn moeder was altijd thuis en zorgde ervoor dat het daar op rolletjes liep. Mijn beeld over het moederschap is gevormd door mijn opvoeding. Mijn lieve mama, een zorgzame moeder, die altijd klaar staat voor het gezin. Ook een duidelijke taakverdeling, waar iedereen zich wel bij voelde. Ik heb er mooie herinneringen aan overgehouden. Gezellig uit school even met mijn moeder samen theedrinken.
Hoe je opgevoed bent bepaald voor een groot gedeelte ook hoe je kijkt naar rolverdeling man-vrouw. Binnen een relatie maar ook hoe je “breed” kijkt naar de rol verdeling man-vrouw. In een omgeving waar veelal de christelijke waarden en normen spelen zal de traditionele rolverdeling de meerderheid hebben, ten opzichte van een een omgeving waar dat niet is. Sociale context is dus ook een wegende factor; hoe je naar rolverdeling kijkt.
Bijstellen van beeld
Eerlijk gezegd is mijn beeld altijd geweest dat in de meeste gezinnen in Nederland de man het hoofdinkomen genereert en de vrouw een soort van bij-baan heeft, en de zorg voor het gezin op zich neemt. Door mijn studie heb ik mensen leren kennen, vooral vrouwen leren kennen en heb mijn beeld toen bij moeten stellen. De vrouwen die ik leerde kennen waren zelfstandige dames. Die zogezegd een eigen inkomen hadden. En samen met hun partner hebben ze een gelijkwaardige rolverdeling als het gaat om de zaken die hun gezin/huishouden betreffen. Ik moest mijn algemene beeld, wat voortkomt uit mijn opvoeding, behoorlijk bijstellen. Tegelijk was het voor mij een positieve bevestiging dat moederschap dus prima samen kunnen gaan met een verantwoordelijke baan.
Moederschap
Ik ben mij er altijd bewust van geweest dat ik niet in een traditionele-rolverdeling zou passen. Mijn moeder heeft me ook altijd gestimuleerd om te gaan leren en te ontdekken wat bij mij past. Toen ik 24 was werd ik moeder, ik ben toen bewust veel minder gaan werken. Ik heb het moederschap altijd als iets moois ervaren, maar tegelijk was er bij mij ook de worsteling dat ik niet de “traditionele rol van moeder-zijn” zoals ik deze van mijn moeder heb gezien en ervaren, wilde uitvoeren. Ik krijg er niet de energie van die nodig is om zelf in mijn kracht te staan. Ik herinner me momenten waarin de zorg voor de kinderen in combinatie met huishoudelijke taken me soms te veel werd. Letterlijk kwamen de muren op me af, een gevoel van zware druk omlijste mijn bestaan. Dat ging gepaard met grote onzekerheid over mijn moederschap. Het beeld van mijn eigen moeder -wachtend met thee en iets lekkers- wilde ik waarmaken. Die vorm van moederschap zag ik als enige juiste vorm. Juist omdat ik in mijn familie, maar ook in omgeving wel de traditionele rolpatronen zag. Moeders die op het schoolplein stonden met geduld hun kinderen op te wachten, moeders die zich opgaven voor de crea-uurtjes op school. Moeders die naaiwerk deden voor Koningsdag…. voor mij was het ultiem moederschap. Daardoor ontwikkelde ik een beeld bij mijzelf dat ik het niet goed deed. Het moederzijn. Juist omdat deze invulling mij geen energie op leverde. Ik voelde me een slechte moeder.
Ouderschap; een gewoon zijn
Dat moment; dat de muren op me afkwamen, is ook het moment geweest dat we samen bespraken- herijken – evalueren hoe wij samen – Martijn en Claudi- het ouderschap zagen voor onze kinderen in de fase van ons gezin. En hoe we samen dit vorm gaan geven.
Voor mij was het van belang om te weten hoe de kinderen tegen mij als moeder aan keken. Wat hebben ze nodig van mij. Iemand tipte me “vraag het ze gewoon”. En misschien had ik verwacht dat ze het nodig vonden dat ik met een kopje thee en zelfgemaakte cake wachtte op hun thuiskomst uit school. En dat ik elke maandagmiddag mee deed met het knutselmoment van school. Had ik dat verwacht- dat ze dat zouden zeggen? De kinderen zijn een spiegel van jezelf. En net zoals ik weet wat mijn kinderen nodig hebben, zo weten zij wat ik nodig heb.
Dat bleek wel uit hun antwoorden. “Mam je bent de liefste moeder” “Mam ik ben trots op je omdat je zo goed bent in …. ” “Mam, ik vind het zo fijn als we samen een film kijken” “Zo leuk als we in de vakantie lekker gekke dingen doen, of als je ’s morgens pancakes bakt” . Door hun reacties wist ik dat ik mezelf geen slechte moeder mocht noemen. Ik ontdekte dat ik voor het het ultieme beeld van moederschap voor mijn kinderen… gewoon in de spiegel kijken moest. Gewoon om dat ik hun moeder ben. Gewoon omdat ik goed ben zo als ik ben.
IJkpunt
Misschien worstel je ook wel met dit soort vragen. Wie moet je van jezelf zijn- en wie mag je zijn. Het is goed om zo nu eens te evalueren, afstand te nemen en te kijken wat er gebeurt. Even her-ijken. Even jezelf in de spiegel bekijken.
Een nieuwjaar is een mooi IJk-punt, nog mooier is , om met regelmaat jezelf de vraag te stellen. Wie mag ik zijn? En wees niet te streng voor jezelf. Kijk met een glimlach. Leg de lat niet te hoog. Vaak ligt het antwoord binnen handbereik, zul je ontdekken dat wanneer je het meest in je kracht staat; je de rollen in je leven het beste uit kan voeren. En ook anderen zullen daardoor in hun kracht komen te staan.
De foto’s in dit artikel zijn gemaakt door @Marjanvanhouwelingen